بسیاری از فلزات در طی فرآیند واکنش با اکسیژن موجود در هوا، یک لایه اکسید روی سطح تشکیل می دهند.اما متأسفانه ترکیبات تشکیل شده بر روی فولاد کربنی معمولی به اکسید شدن ادامه می دهند و باعث می شوند زنگ به مرور زمان گسترش یابد و در نهایت سوراخ هایی ایجاد شود.برای جلوگیری از این وضعیت، معمولاً از فلزات مقاوم در برابر اکسیداسیون (مانند روی، نیکل و کروم) برای آبکاری روی سطح فولاد کربنی استفاده می‌کنیم.
این نوع محافظ فقط یک فیلم پلاستیکی است.اگر لایه محافظ از بین برود، فولاد زیرین شروع به زنگ زدگی می کند.در جایی که نیاز باشد راه حلی وجود دارد و استفاده از فولاد ضد زنگ می تواند این مشکل را به خوبی حل کند.
مقاومت در برابر خوردگی فولاد ضد زنگ به عنصر "کروم" در ترکیب آن بستگی دارد، زیرا کروم یکی از اجزای فولاد است، بنابراین روش های حفاظتی یکسان نیست.هنگامی که محتوای کروم به 10.5٪ می رسد، مقاومت در برابر خوردگی اتمسفر فولاد به طور قابل توجهی افزایش می یابد، اما زمانی که محتوای کروم بیشتر است، اگرچه مقاومت به خوردگی هنوز هم قابل بهبود است، اثر آشکار نیست.
دلیل آن این است که وقتی از کروم برای عملیات تقویتی ریزدانه فولاد استفاده می شود، نوع اکسید بیرونی به اکسید سطحی مشابه آنچه روی فلز کروم خالص تشکیل می شود تغییر می کند.این اکسید فلزی غنی از کروم محکم چسبیده از سطح در برابر اکسیداسیون بیشتر توسط هوا محافظت می کند.این نوع لایه اکسیدی بسیار نازک است و درخشش طبیعی در قسمت بیرونی فولاد از طریق آن دیده می شود و باعث می شود که فولاد ضد زنگ سطح فلزی منحصر به فردی داشته باشد.
علاوه بر این، اگر لایه سطحی آسیب ببیند، قسمت در معرض سطح با واکنش اتمسفر خود را ترمیم می کند و دوباره این "فیلم غیرفعال" را تشکیل می دهد تا به ایفای نقش محافظ ادامه دهد.بنابراین، همه فولادهای ضد زنگ دارای یک ویژگی مشترک هستند، یعنی محتوای کروم بالای 10.5٪ است.
زمان ارسال: دسامبر-19-2022